RUBINSTEIN: CELLO SONATAS

Beschrijving

Anton Rubinstein (1829–1894) was een vooraanstaande figuur in de 19e-eeuwse muziek: een virtuoos pianist, dirigent, componist en pedagoog wiens invloed veel verder reikte dan zijn eigen werken. Rubinstein werd geboren in Rusland en verwierf internationale bekendheid als pianist met een bijna legendarisch talent, dat alleen door Franz Liszt werd geëvenaard. Hij speelde ook een belangrijke rol bij de oprichting van een Russische muziekschool, het Conservatorium van Sint-Petersburg, dat hij in 1862 stichtte en waar hij een nieuwe generatie componisten en uitvoerende musici opleidde. Als componist was Rubinstein opmerkelijk productief: hij schreef symfonieën, opera's, kamermuziek en talloze werken voor piano. Hoewel zijn stijl geworteld is in de Duitse romantische traditie, met name Mendelssohn en Schumann, weerspiegelt Rubinsteins muziek vaak zijn eigen uitbundige temperament, met een combinatie van lyrische expressiviteit en dramatische kracht.
Onder zijn kamermuziekwerken nemen de twee cellosonates een bijzondere plaats in. De Cellosonate nr. 1 in D majeur, op. 18 (1852) weerspiegelt de energie en lyriek van de jeugdige Rubinstein. Het werk bestaat uit drie delen en laat zowel de zangachtige kwaliteiten van de cello als het virtuositeit van de pianist goed tot hun recht komen. De compositie is vol warmte, charme en hoogvliegende romantische melodieën, hoewel sommige critici hebben gewezen op het meer traditionele, door Duitsland beïnvloede karakter ervan. Toch toont het Rubinsteins talent voor het creëren van oprechte, expressieve muziek die uitvoerders de kans gaf om te schitteren.
Ambitieuzer is de Cellosonate nr. 2 in g mineur, op. 39 (1857), die slechts vijf jaar later werd gecomponeerd, maar meer volwassenheid en diepgang vertoont. Het werk bestaat uit vier delen, heeft een bredere opzet en een donkerder, dramatischer karakter. Het samenspel tussen cello en piano is complexer, waarbij de instrumenten als gelijkwaardige partners worden behandeld. De gepassioneerde thema's, stormachtige climaxen en lyrische langzame delen maken het tot een meeslepend werk, dat vaak wordt beschouwd als Rubinsteins beste kamermuziekcompositie.
Hoewel ze tegenwoordig niet zo vaak worden uitgevoerd als werken van Brahms of Chopin, blijven Rubinsteins cellosonates een waardevolle bijdrage aan het romantische repertoire en bieden ze een kijkje in het kunstenaarschap van een componist die een brug sloeg tussen de Russische en Europese tradities.
Met passie en tederheid gespeeld door Matilda Colliard (cello) en Stefano Ligoratti (piano).