Mahler: Symphony No.10

Beschrijving

Gustav Mahlers' Tiende Symfonie, die bij de dood van de componist onvoltooid bleef, heeft een enorme fascinatie uitgeoefend op zowel musicologen als musici, een soort Heilige Graal van de 20e-eeuwse muziek. Omdat het een zeer persoonlijk werk was, werd het aanvankelijk in de eerbiedige vergetelheid gelaten, maar in de loop der jaren gaf Alma Mahler, de weduwe van de componist, steeds meer schetsen van Mahler vrij voor publicatie en geleidelijk werd duidelijk dat hij in feite een volledige symfonie van vijf delen in korte partituur had nagelaten (d.w.z. geschreven op drie of vier notenbalken). Bijna de helft hiervan had het stadium van een concept-orkestratie bereikt, terwijl de rest aanwijzingen bevatte voor de beoogde instrumentatie. In de loop der jaren hebben een aantal verschillende voltooiingen of uitvoeringen van 'de Tiende' het licht gezien. Een van de meest uitgevoerde en opgenomen versies is die van Deryck Cooke. Cooke zelf benadrukte dat zijn uitgave geen 'voltooiing' van het werk was, maar eerder een functionele presentatie van het materiaal zoals Mahler het had achtergelaten. Cooke's versie van de symfonie is de versie die Osmo Vanska heeft gekozen voor het zevende deel in de Mahler-reeks van hem en het Minnesota Orchestra, een cyclus die wordt gekenmerkt door een ongewone transparantie en helderheid van klank en muzikale conceptie.