Debussy, Poulenc, Satie: La Clarinette Parisienne

Beschrijving

Tot ongeveer 1900 werd het klarinetrepertoire gedomineerd door muziek uit de Duitstalige landen, grotendeels door de invloed van drie uitstekende klarinettisten. Geïnspireerd door Anton Stadler, Heinrich Bärmann en Richard Mühlfeld componeerden Mozart, Weber en Brahms enkele van de mooiste klarinetwerken ooit geschreven. Maar vooral na de nederlaag in de Frans-Pruisische oorlog van 1870-71 werd het Franse culturele erfgoed steeds meer begaan met het ontwikkelen van een eigen nationale stem, en de nieuwe uitgave van Michael Collins is daar een herinnering aan. De hier opgenomen werken dateren allemaal uit de laatste jaren van de 19e eeuw en daarna, en het is opvallend dat vier ervan (Debussy, Widor, Messager en Rabaud) werden geschreven als wedstrijdwerken voor het Parijse Conservatorium, de instelling die zo'n beslissende rol speelde in het vormgeven van het Franse muziekleven. Maar ook al werden ze in opdracht geschreven voor educatieve doeleinden, toch is er niets academisch aan: van Debussy's verleidelijke Rhapsodie tot Messager's luchtig briljante Solo de concours hebben ze integendeel een duidelijk Franse, misschien zelfs Parijse, kwaliteit. Dit geldt ook voor de Klarinetsonate van Saint-Saëns, gecomponeerd in het laatste jaar van zijn leven maar vol charme en hoofse ironie. Dit album wordt afgesloten met twee werken uit beide eindfasen van Francis Poulenc's leven. Terwijl de korte Sonate voor twee klarinetten uit 1918 puur en brutaal plezier is, is de Sonate voor klarinet en piano uit 1962 emotioneel meer conflictueus, zoals wordt aangegeven door de tempo-aanduiding Allegro tristamente in het eerste deel. Collins wordt gedurende het grootste deel van het programma bijgestaan door Noriko Ogawa, wier pianisme haar in het bijzonder in het Franse repertoire bekendheid heeft gebracht, terwijl Sérgio Pires een gastrol speelt in het klarinetduo van Poulenc.