ALFVEN: COMPLETE SYMPHONIES - SUITES - RHAPSODIES

Beschrijving

Mendelssohn, een streng criticus van zijn collega-componisten en van zichzelf, schreef in ongewoon uitbundige bewoordingen over de Etudes op.70 toen Moscheles hem die in 1829 toestuurde. "Uw prachtige Etudes zijn de beste muziekstukken die ik in lange tijd heb gehoord, even leerzaam en nuttig voor de musicus als bevredigend voor de luisteraar. Zou u bereid zijn een derde deel te publiceren? U zou alle muziekliefhebbers een dienst bewijzen." De Op.70 Etudes zijn al eerder geheel of gedeeltelijk opgenomen, maar ze worden hier voor het eerst gepresenteerd op instrumenten uit de tijd van de componist. Een Erard uit 1844 en een moderne kopie van een Graf model uit 1819, waardoor de kleur en speelsheid van de werken, die hun didactische oorsprong overstijgen, vrijkomen en geïntensiveerd worden. Sommige technische en tonale innovaties in deze studies vormden een creatieve stimulans voor componisten als Schumann, Liszt en Chopin. Schumann droeg zijn ambitieuze Sonate Op.14 op aan Moscheles, en geloofde dat de Op.70 Etudes zijn vriend tot een van de grootste componisten van pianomuziek van die tijd maakten. Als de grootste pianoleraar van zijn tijd, misschien wel de grootste ooit, gebruikte Chopin de Op.70 Etudes religieus als een soort Nieuw Testament naast Bach en Beethoven. Bovendien waren ze duidelijk van grote invloed op zijn eigen Etudes, Op.10 en Op.25. Nr.23 van Moscheles' set is de enige expliciet programmatische, gegoten als "een gevecht tussen demonen", maar er is geen gebrek aan direct drama en theater in de hele set, vooral in de handen van Michele Bolla.