CIMA: RICERCARI & CANZONI ALLA FRANCESE

Beschrijving

Giovanni Paolo Cima (1570–1630) was een Italiaanse componist, organist en violist die actief was tijdens de overgang van de renaissance naar de vroege barokperiode. Hij was muziekdirecteur van de kerk Santa Maria presso San Celso in Milaan, waar hij een belangrijke rol speelde in het vormgeven van het muzikale leven van de stad. Cima maakte deel uit van een generatie Noord-Italiaanse componisten die begonnen te experimenteren met de opkomende stilistische vernieuwingen van het begin van de 17e eeuw, met name in de instrumentale muziek. Een van zijn belangrijkste bijdragen is de verzameling Ricercari e canzoni alle francese, gepubliceerd in 1606. Dit werk onderscheidt zich als een van de vroegste Italiaanse publicaties met werken voor solo-instrumenten met continuo, wat een belangrijke ontwikkeling betekende in de evolutie van de barokke sonate. De verzameling omvat een verscheidenheid aan instrumentale vormen, met name ricercari en canzoni, die zijn vermogen aantonen om contrapuntische technieken te combineren met expressieve melodische composities.
De ricercari weerspiegelen de oudere renaissancetraditie, vaak gebaseerd op imitatief contrapunt en tonen Cima's beheersing van structuur en thematische ontwikkeling. De canzoni daarentegen zijn levendiger en meer sectioneel, en wijzen op de opkomende concertato-stijl. Deze stukken worden vaak gekenmerkt door contrasterende ritmes en duidelijke melodische frasering, wat wijst op de invloed van vocale modellen op instrumentale composities. Cima's muziek weerspiegelt zowel conservatisme als innovatie. Hoewel zijn Ricercari e canzoni geworteld zijn in de renaissancepolyfonie, lopen ze vooruit op de meer dramatische en expressieve instrumentale muziek die de barokperiode zou domineren. Zijn werk hielp de basis leggen voor latere componisten als Dario Castello en Biagio Marini, en droeg bij aan de bredere verschuiving naar idiomatische instrumentale compositie en de toenemende onafhankelijkheid van instrumentale genres in het Italië van het begin van de 17e eeuw. Gespeeld door Federico Del Sordo op orgel en klavecimbel (orgel: het Meiarini-orgel (1630), Chiesa S. Maria del Carmine, Brescia, het klavecimbel gebouwd door Francesco Marini naar anoniem Italiaans model, begin 17e eeuw. Federico Del Sordo is een van de meest vooraanstaande musici en wetenschappers op het gebied van oude muziek in Italië, met een indrukwekkende discografie op zijn naam.