Buxtehude: Complete Chamber Music (3CD)

Beschrijving

De kamermuziekwerken van Dieterich Buxtehude behoren tegenwoordig tot de minst bekende van zijn composities. Ze waren al snel na 1700 vergeten, en dit ondanks het feit dat tweederde van Buxtehudes kamersonates, in tegenstelling tot elke andere categorie in de creatieve output van de componist, tijdens zijn leven werd gepubliceerd. De publicatie van sonates geeft aan dat er in de late 17e eeuw een markt was voor dit repertoire. Bovendien suggereert de publicatie van twee sets van dergelijke werken dat de roem van de Lübeckse meester en het succes van de eerste set de vraag naar een tweede set moeten hebben gecreëerd. De belangrijkste reden waarom deze werken tegen de tijd van Buxtehudes dood uit de mode raakten, was echter hun onconventionele instrumentale bezetting en, nog belangrijker, de triomfantelijke opkomst van de moderne Italiaanse triosonate van Corelli, Albinoni en anderen in het begin van de 18e eeuw.

Het kamermuziekrepertoire van Buxtehude omvat in totaal tweeëntwintig werken. Alle kamermuziekwerken van Buxtehude presenteren zeer verfijnde composities die behoren tot de meest aantrekkelijke en technisch meest veeleisende voorbeelden van het genre van ensemblesonate, dat toen nog in de kinderschoenen stond. Ze lijken in veel opzichten op de zes sonates van de Hortus musicus (Hamburg, 1688) van Buxtehudes collega en vriend, Johann Adam Reinken, organist van de Sint-Catharinakerk in Hamburg. Maar net als de stukken van Reinken werden ze beïnvloed door Italiaanse modellen, vooral de instrumentale sonates van de Venetiaanse componist Giovanni Legrenzi (1626-1690), die ook in Noord-Europa op grote schaal circuleerden. Tegelijkertijd weerspiegelen ze diep de geïmproviseerde, fantasievolle, expressieve en kleurrijke maniertjes van Buxtehude en zijn school, die de schrijver Johann Mattheson in 1739 "stylus fantasticus" noemde.