Product details
Het derde tango album van violiste Isabelle van Keulen en haar ensemble, met muziek van Astor Piazzolla, is thematisch van aard, de rode draad is de verwijzing naar de wereld van engelen en duivels: de engel als symbool van de tango, dood en wedergeboorte.
Liefde voor de tango. Al vanaf haar zesde is violiste Isabelle van Keulen verliefd op de tango. Voor haar geen groter genoegen dan zich, samen met haar Ensemble, te storten op deze fascinerende, wervelende muziek. Eerder al bracht ze twee albums uit met de meest bekende werken van één van 's werelds grootste tangocomponisten, de Argentijn Astor Piazzolla. Die albums werden door zowel critici als publiek geprezen en zijn volgens Pizzicato magazine “een geweldige prestatie".
Contrasterende muziek. In Ángeles y Diablos zet het ensemble contrasterende stukken van Piazzolla tegenover elkaar. En wel de vier 'Angel' stukken: Introduccio, Milonga, Muerte en Resureccion, tegenover de vier Diablo tango's Vamos del Diablo, Romance del Diablo, Tango del Diablo en Allegro Tangabile. Deze bijzondere stukken bleken een groot succes tijdens optredens, vandaar dit album. De muziek heeft, zoals altijd bij Astor Piazzolla, een rechtstreekse verbinding met de emoties. De contrasten in de muziek zorgen bovendien voor extreem veel afwisseling van stemmingen en tempi.
Piazzolla's vernieuwing van de tango. Zonder de romantiek, het geweld, de erotiek en de toewijding van de traditionele tango, die hij als leeg en uitgehold beschouwde, te verliezen, vernieuwde Piazzolla de tango door toevoeging van elementen uit de Europese kunstmuziek, Argentijnse folklore en jazz; de tango kreeg een nieuwe vorm en betekenis.
In 1961 benaderde schrijver Alberto Rodriguez Muñoz, Piazzolla met het verzoek om muziek te schrijven bij zijn toneelstuk Tango del ángel, dat over een engel gaat die in een appartementencomplex in Buenos Aires verschijnt om de zielen van zijn bewoners te reinigen. Zo ontstonden de titels Introducción al ángel, Milonga del ángel, en Muerte del ángel. De laatste, een vierstemmige fuga met harde en compromisloze harmonieën en ritmes, toont op indrukwekkende wijze hoe ver Piazzolla de grenzen van de traditionele tango heeft verschoven. Toen het toneelstuk werd uitgevoerd in 1962, moest zelfs het vooraf negatief ingestelde deel van het muzikale publiek in Argentinië toegeven hoe toepasselijk en succesvol deze muziek was en de titels, in het bijzonder Milonga del ángel, werden buitengewoon populair.
De motieven van engel, Ángel, en duivel, Diablo duiken op in veel van de door Piazzolla gecomponeerde tango’s: "In mijn verhaal vermengen engelen en duivels zich – je moet iets van alles hebben,” beweerde Piazzolla ooit. Een perfecte beschrijving van het leven zelf! En het verklaart ook waarom deze muziek de meeste mensen tot tranen toe beroert!
